Vandaag starten we onze werkdag met nog eens een observatietoer
door het ziekenhuis. We willen namelijk
registreren hoeveel uitgebreide wonden en decubituswonden er zijn. Wat al snel opvalt, is dat we eigenlijk zeer
tevreden mogen zijn. Er zijn zeer weinig
doorligwonden, ze hebben meer aandacht voor preventie, en de wondzorg verloopt
zeer goed. Goede wondreiniging, goede
technieken, zelfs de verbandsets zijn verbeterd. Je merkt het ook aan de verpleegkundigen die
meer mee nadenken en zelf ook de verbeteringen vaststellen. Ons project loopt
dus zoals verwacht!
Na de middag zitten we voor de eerste keer samen met het
wondteam Kisantu in spé. Madame Eulalie
stelt de vier verpleegkundigen voor die ze hiervoor geselecteerd heeft. Het begint duidelijk te worden voor hen dat
we ons project aan het afronden zijn en zij het nu gaan moeten overnemen. Samen
met hen stellen we het programma op voor de volgende dagen zodat we ze zo
optimaal mogelijk kunnen voorbereiden. Onze
missie zal er dit jaar wat anders uit zien aangezien de klemtoon nu zal liggen
op de namiddag.
Ondertussen is de wind komen opzetten en valt de regen met
bakken uit de lucht. Het regenseizoen is
dus begonnen. Nadeel is natuurlijk dat
er tijdens het onweer ook geen internet is.
Het is al de moeite geweest deze dagen. Elke dat valt de elektriciteit
wel enkele keren uit. Positief is
natuurlijk dat de temperaturen momenteel te doen zijn. Ik heb zelfs een trui nodig. Als we na het
overleg terug naar de zusters moeten, zijn we dan ook doornat. Ook al is het
maar 100 meter lopen… We nemen nog wat
de tijd om de verdere voorbereidingen te treffen voor de volgende dagen. De namiddag is zo om. En ondertussen blijft het maar regenen. Onze dagelijkse kaartavond met de dokters en
zuster Cecilia zal vanavond waarschijnlijk in het water vallen. We zullen ons
anders moeten bezig houden.
Natte groeten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten