19-20 oktober 2015: warm, warmer, warmst

Deze dagen is het niet te doen.  Temperaturen van meer dan 36 graden, en afkoelen doet het niet echt. ’S Nachts is het nog meer dan 23 graden, zelfs na een goed onweer.  Je hoeft dus echt niet veel te doen om te zweten.  Bijkomend probleem is dat de korte nachten ook voelbaar zijn.  Inslapen is niet evident, je wordt zeer veel wakker, bovendien elke nacht Malarone dromen, en vanaf vijf uur begint hier al de dag.  Al bij al zijn we dus zeer tevreden dat deze afrondingsmissie zeer goed loopt.

Vandaag en gisteren hebben we ons gefocust op stomazorg en brandwondenzorg.  De stomazorg begint al goed ingeburgerd te geraken. Hypolit wordt ondertussen al een echte expert en ook de patiënten zijn zeer tevreden van deze enorme vooruitgang.  Alles is immers beter dan een gewoon plastiek zakje als stomarecipiënt.   Ondertussen hebben we ook nog eens ons ‘gevecht’ gevoerd om het kind met brandwonden te verzorgen.  Niet leuk en zeker niet makkelijk om te doen, maar er is geen keuze.  Bij ons zouden we zo’n patiëntje onder narcose brengen, maar hier is daar geen sprake van.  Gelukkig evolueert de wonde redelijk goed.

Ook de lessen verlopen vlot.  Er komen heel wat vragen en er is heel wat interactie, veel meer dan dat we gewoon zijn volgens Congolese normen.  Ze geven zelf heel veel voorbeelden uit hun praktijk, wat het voor ons ook interessant maakt.  Brandwonden agv de uitlaat van de moto is hier bijvoorbeeld schering en inslag. Niet te verwonderen als je ziet hoeveel Chinese moto’s hier rond ‘rijden’.  Als we dit al zo mogen noemen, want het zijn echte zotten op hun moto’s. 

Voor de praktijksessie van stomazorg had Hypolit zelfs speciaal een jongetje met een stoma laten terugkomen. Zo kon hij direct aan de anderen tonen hoe het moest.  Dit maakt dat we echt wel een gevoel hebben dat we hen heel wat hebben kunnen bijbrengen en ze goed bezig zijn.

Gisteren was het bovendien ook kookavond. Naar gewoonte heb ik nog eens mijn kookkunsten mogen tonen om spaghetti à la congolèse te maken.  Zeer lekker, toch volgens de zusters.  Vandaag was het een iets rustigere dag. Zo hebben we deze avond nog even tijd gehad om nog eens een kleine wandeling te maken via de bron naar de basiliek en het huis van de bisschop. We wilden namelijk zien hoe ananassen groeiden. En ja dus niet aan de boom, maar vanuit de grond. En ze smaken hier ontzettend zalig.

Zweterige groeten,