Om 7 uur barst er hier een zeer hevig onweer los. Gevolg is dat het leven hier dan volledig stil
valt. Iedereen blijft binnen of gaat ergens schuilen. Leerlingen gaan niet naar
school en werken doe je gewoon wat later.
Dit is dus ook het geval in het ziekenhuis. Als we om acht uur in het ziekenhuis komen is
er bijna geen kat te bespeuren. Philip
stelt zijn les maar uit tot de namiddag aangezien voor een lege zaal spreken
ook wat belachelijk is… In de hoop natuurlijk dat er dan meer volk is. Ook voor
ons valt er niet veel te doen… We
besluiten na een half uur wachten om maar terug naar de zusters te gaan. Zo
kunnen we toch nog wat voorbereidend werk doen en wat verslagen maken.
Als we na de regen rond 10u30 terugkeren naar het
ziekenhuis, beginnen geleidelijk de artsen en verpleegkundigen toe te komen. Dit maakt natuurlijk dat de werkdag met een
serieuze vertraging begint en met minder volk, want sommigen komen gewoon niet
werken. Op chirurgie bijvoorbeeld zijn ze om 11u nog maar steeds
met de helft van het personeel. En voor
de nachtdienst is dit ook geen pretje.
Deze beginnen al om 17 u en werken normaal tot 8u30. Maar als er dan nog
eens twee uren bijkomen…
We proberen toch nog enkele patiënten te gaan zien op
chirurgie waar onze hulp meer dan welkom is.
Een eerste patiënt is er een die vorige week een huidtransplantatie
heeft gekregen. Vandaag moeten na vijf
dagen de verbanden voor de eerste keer open.
En wat een succes, het resultaat is echt wel schitterend. De huidgreffen zijn perfect ingegroeid zonder
enige tekens van infectie. Hun manier
van werken loont dus. Echt wel een groot verschil met twee jaar geleden.
Verder vraagt Hypolyt ons ook om nog eens even te helpen bij
het kind met brandwonden. Om de
verbandtijd te beperken, bereiden we alles al zeer goed voor. Maar in tegenstelling tot maandag is de
jongen vandaag enorm rustig. Wat blijkt, blijkbaar is de nonkel erbij waar het
kind enorm veel schrik van heeft. Hij heeft immers een stok bij… Door de betere voorbereiding en de kalmte van
de jongen, verloopt vandaag gelukkig het verband zeer vlot en zelfs zonder
enige traan. Wat een verschil met het
gevecht van eergisteren. Al zou ik het voorbeeld van de stok toch niet aanraden…
Na de middag zitten we nog een voorlaatste keer samen met
ons wondteam Serge, Hypolyte en Mireille. De vierde en minst gemotiveerde
verpleegster lijkt af te haken. Op zich geen probleem aangezien de anderen
supergemotiveerd zijn. We hebben heel
wat infomateriaal voor hen verzameld dat we samen met hen eens overlopen. Ze zijn supertevreden, maar hebben nog één
vraag. Nl of we hen nog kunnen helpen met een presentatie voor educatie van
nieuwe verpleegkundigen en studenten. Voor hen inderdaad geen evidentie, voor
ons een klein probleem. We weten dus waar we ons vandaag en morgen nog mee
kunnen bezig houden. Het einde van ons project nadert!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten