Na een
rustige nacht en een frisse (lees ijskoude) douche zijn we klaar om ondertussen
mijn vierde missie aan te vatten. Al zal
het toch wel iets anders verlopen dan de vorige missies. Ons hoofddoel is immers deze missie eens stil
te staan bij de huidige stand van zaken.
We hebben hier immers al veel geïntroduceerd: zalven, een wondprotocol, handhygiëne, decubituspreventie,
plaatsen van huidgreffen, … om er maar enkele op te noemen. Wat we nu eigenlijk willen weten, is wat nog
steeds werkt en wat niet. En nog belangrijker: waarom werken bepaalde zaken hier
niet? Is het omwille van de logistiek,
cultuur, of zijn er nog andere redenen waar we geen weet van hebben…?
Aangezien we
vanaf deze missie ook onder de vlag van Memisa werken, komt erbij dat we
verpleegkundigen van vier andere Congolese ziekenhuizen mee zullen begeleiden
en opleiden. Bovendien zijn we
ondertussen al enkele maanden bezig aan een wondzorgcursus specifiek voor Congo
en willen we hieromtrent nog heel wat concrete feedback krijgen om mee te
implementeren. Het zal dus de eerste
dagen vooral luisteren en praten zijn, en in het Frans. Ce n'est pas simple…
Na het
typische maandagritueel, nl het begin van de werkweek met een misviering, begint onze werkdag met een ontmoeting met de
directie van het ziekenhuis om onze doelen toe te lichten en de meegebrachte
materialen te overhandigen. De rest van
de voormiddag bestaat uit contacten leggen met onze andere Congolese
zendelingen en het voorbereiden van de vragen om onze bevraging zo vlot
mogelijk te laten verlopen en vooral de juiste info te verkrijgen. Iets wat in de namiddag al snel blijkt dat
het niet zo evident is als we onze vragen voorleggen aan een eerste
verpleegkundige, bij wijze van pilootproject.
Het gevoel van controle enerzijds en van hiërarchie in het ziekenhuis
anderzijds zorgen ervoor dat je mooie modelantwoorden krijgt, maar eigenlijk
weinig te weten komt. Er is dus nog
wel wat werk aan de winkel.
Om nieuwe
ideeën te krijgen, maken we nog even een korte wandeling door het dorp. Altijd wel leuk om terug het Congolese
dagdagelijkse leven op te snuiven.
Spelende kinderen die met de ‘mundele’ (congolees voor blanken) mee op
de foto willen, jaloerse jongemannen
omdat ik met twee jonge blanke juffrouwen op wandel ben, vrouwen met een heel
bos aan takken op hun hoofd, … teveel om op te noemen. Na de gebruikelijke activiteiten en nog wat
avondwerk is het tijd om de dag af te sluiten.
Moe, ja vooral mentaal, fysiek wat minder mede doordat het vandaag
eerder wat Belgische temperaturen waren met een bewolkte hemel. Van regenseizoen is voorlopig nog niets te
merken…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten