Maandag 20 oktober 2014: Het saunagevoel

De rust van gisteren heeft deugd gedaan.  Na een bezoekje aan de markt – altijd een belevenis op zich - zijn we te voet terug gewandeld naar de zusters; een wandeling van een klein uur met stof à volonté van de voorbij razende auto’s en moto’s.  Nadien heb ik nog even mijn kookkunsten mogen tonen en heb ik voor 15 personen verse lasagne gemaakt.

Zoals gewoonlijk is het weer vroeg dag.  We starten alweer rond 5u30 à 6u.  De 'darmhuishouding' werkt, zowel bij Liesbeth als bij mij, aan Afrikaans regime (wel oké, maar nog geen 100%).  Helaas heeft Lien vandaag wat minder geluk… Niet erg aangenaam, zeker omdat het vandaag voor het eerst zeer warm is.  De temperatuur is gestegen tot vlot boven de 30°.   Na de gebruikelijke misviering in het ziekenhuis proberen we onze ‘boekenclub’ op te starten.   Iets wat op een typische maandagochtend niet evident is. 

Uiteindelijk is het 10u gepasseerd voordat we onze 'wondronde' kunnen beginnen.  Vandaag nemen we onze collega’s van de andere Congolese ziekenhuizen op sleeptouw.  We proberen wat coaching te geven over wondzorg en de bijhorende problemen.  Het is wel boeiend, want zo kom je ook te weten wat de mogelijkheden elders zijn.   Een vraag die we al snel krijgen is of ze het recept van de honingzalf mogen hebben. Want daar zien ze toch ook wel mogelijkheden in….  

Wat de wondzorg in St. Luc betreft, zijn we redelijk tevreden.  Ze doen de wondzorg wel goed met de beperkte mogelijkheden die ze hebben. Er zijn zeker nog wat verbeterpunten, maar we moeten ook toegeven dat heel wat wonden zeker niet evident zijn om te verzorgen.  Ik zie twee patiënten met zeer uitgebreide wonden na een necrotiserende fasciitis (voor de leken:  een wonde na een infectie met de vleesetende bacterie).  Het zijn propere wonden, eigenlijk klaar voor een huidtransplantatie.  Waarom dit nog niet gebeurd is, moeten we even checken bij de chirurg.
Een ander aandachtspunt is pijnmedicatie. Helaas wordt dit nog te weinig gebruikt. Bovendien moet ik een van de assistenten duidelijk maken dat het interessanter is om de pijnmedicatie voor de verbandzorg te geven i.p.v. na de zorg...

Net voor ik terug wil keren naar de zusters, word ik nog even bij een patiënte geroepen.  Ze heeft open wonden.  Helaas een beeld dat ik niet snel zal vergeten.  Het gaat over een jonge dame met diabetes.  Ze heeft uiteindelijk nog een bovenbeenamputatie kunnen krijgen nadat heel haar been begon te necrotiseren door een infectie.  De operatiestomp is nog steeds afschuwelijk...  De vliegen hangen er in een zwerm rond.  Probeer dan maar eens goede wondzorg te doen…  Ook hier weet ik niet onmiddellijk hoe ik ermee moet omgaan...   Een triest verhaal.  Bij ons al geen evidentie om te behandelen, laat staan hier… 

Aangezien de hitte ons vandaag echt wel parten speelt, houden we het na de middag iets rustiger. We bereiden nog een aantal zaken voor zodat we goed weten wat ons deze week nog te wachten staat. Onze weekplanning maakt immers duidelijk dat we nog heel wat werk voor de boeg hebben.  Het zal snel vrijdag zijn...