Deze morgen zijn we, jawel zoals afgesproken, om half negen vertrokken naar Kinshasa voor een rit van 3,5u op 120 km. Het was ontzettend druk: veel vrachtwagens die ofwel de berg niet opraken (tegen 10km/h) of vrachtwagens in panne… En eens Kinshasa binnen, staat gewoon alles stil zodat je sneller te voet bent dan met de auto. Tenminste als je niet vergast wordt door de uitlaatgassen, want van een roetfilter hebben ze hier nog niet gehoord.
We zijn eerst nog even gestopt op een marktje waar je wat Congolese spullen kan kopen, best na wat onderhandeling… Nadien zijn we onze bagage gaan inchecken. Hier moet dit immers op voorhand gebeuren. En moest je je afvragen waarom? Omdat dit hier bijna 1,5 uur in beslag kan nemen… Ondertussen is het al bijna 14u als Gonda, Jean-Marie en ik samen met Zuster Wevine en Complet iets gaan eten. Een zeer goed restaurantje waar ze zeer lekkere antilope hebben. Prof Dewever is ondertussen op stap met een kennis van hem die in Kinshasa woont. Tegen 16 u worden we vervolgens afgezet bij de broeders Capucijnen waar we ons nog even kunnen voorbereiden op de temperatuurshock. Aeroshuttle, een taxibedrijfje brengt ons immers iets later naar de luchthaven. En dit moet zeker op tijd gebeuren, want vanaf 17u staat alles stil op weg naar de luchthaven. Dus we spelen liever op safe.
Onderweg vertelt Prof De wever ons nog enkele weetjes… Blijkbaar zijn de twee belangrijkste vooruitgangen van de Congolezen de GSM en de plastiek stoelen die je hier met hopen ziet… Een ander weetje dat hij daarstraks gehoord had: het toppunt van de armoede in Kinshasa: mensen die blijkbaar de stenen van de riool afbreken om in stukjes te kappen en zo verder te verkopen… Je houdt het niet voor mogelijk!
Eenmaal aangekomen op de luchthaven, laten we ons al inchecken. Maar gezien we nog veeeeeel te vroeg zijn besluiten we toch nog maar even iets te gaan drinken boven in de bar met uitzicht op de luchthaven en de Congostroom. Dus terug naar buiten… Het is er inderdaad goed, buiten dat je omver valt van de prijzen en je elkaar soms moeilijk verstaat van de vliegtuigen die landen en opstijgen. De tijd kruipt voorbij als we om halfacht terug gaan om in te checken. Opnieuw door dezelfde twee controles die we al gepasseerd waren. En nadien controle nr 3, 4, 5 en jawel 6. En straks voor we het vliegtuig opstappen is er nog controle 7! Het zal wel veilig zijn zeker? Bovendien blijft het me toch verbazen wat je zoal tegenkomt onderweg, zelfs na twee weken Congo… Je moet je het volgende maar eens voorstellen in België… Veel dingen zijn eigenlijk gewoon overbodig bij ons!
· Je gaat naar ikea en in plaats van een aanhangwagen mee te nemen, bind je zowel je zetels als je kasten gewoon op je auto. Moest je een hond hebben kan je deze misschien ook nog boven op je dak vastbinden (doen ze hier ook met de geiten). En als je kinderen niet meer in de auto zouden kunnen, kan je ze gewoon op hun badslippers op de trekhaak laten staan of van voor op de motorkap zetten. Zolang ze zich kunnen vasthouden is het ok. En je kan gerust op deze manier 50 km/h rijden …
· Je gaat morgen naar de winkel, maar niet die om de hoek, maar die van 20 km verder. Toevallig is ook je auto stuk, dus ga je maar te voet… En als je terug wandelt, draag je buiten je kind op je rug ook nog even je boodschappentas op je hoofd. Je zal ’s avonds wel slapen…
· Als je een koffer met wieltjes hebt, kan je ervoor zorgen dat deze wieltjes niet slijten. Je draagt gewoon de koffer op je hoofd.
· Als je een moto hebt, wees gerust. Je kan hier ook op met vier, en als het moet kan je nog iemand een tafeltje op het hoofd laten dragen. Fileproblemen geraken zeker opgelost.
· Een oplossing om de kosten van de Lijn te sparen: gewoon minibusjes kopen, eventueel wat ramen bijmaken door een gat te slijpen in de carrosserie, vier banken erin zetten en je kan 25 man tegelijk vervoeren. De lijnbussen kunnen dus veel kleiner zijn en evenveel mensen vervoeren.
· Voetgangersbruggen zijn eigenlijk niet meer nuttig. De kortste weg van punt a naar b is immers een rechte, of een beetje zigzaggend tussen de auto’s. Je kan zelfs op die manier een zes baansvak makkelijk oversteken.
· Gevarendriehoeken zijn ook totaal overbodig: gewoon wat gras 200 m voor je in panne staat op de weg gooien, en dat werkt even goed.
· Hoe kan je de werkloosheid oplossen? Gewoon 4 mensen laten doen wat je met één persoon ook kan doen. Helaas moet je ze ook wel betalen, maar dat is bijzaak. En moe word je er niet van…
· Zonnebanken zijn ook niet meer nodig. Je moet immers niet meer bruin worden, maar je moet eerder proberen blank te worden. De Congolese dames smeren zich daarom hier in met een speciale cortisonecrème en het werkt. Je krijgt een beetje de kleur van Michael Jackson, tenminste toen hij nog leefde…
En gelukt? Moest ik volgende week van die voorstellen doen, weet dat ik dan gewoon nog in Congo zit met mijn gedachten…
Ondertussen is ons vliegtuig geland en kan het voorbereid worden voor onze vlucht. Nog twaalf uur…
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten