Ook al ben ik doodop, ik probeer toch nog even de moed bijeen te rapen om even mijn blog te schrijven. Ook al zal het niet lukken om hem vandaag nog te posten, gezien het internet is uitgevallen… - Dus de fouten van gisteren heb ik ook nog niet kunnen verbeteren - Maar morgen staat de dag ook al overvol gepland met opleiding, bezoek aan de decaan, en de traditionele wondtour, dus dan zal er helemaal geen tijd meer zijn…
Deze morgen ben ik wakker geworden van de regen en het onweer. Ook al is het regenseizoen, tot nu toe hebben we er nog niet veel last van gehad. Maar volgens de zusters verschuiven ook hier de seizoenen wel wat… Regen betekent hier ook dat er wel wat mensen later op hun werk durven komen, ook al rijdt de bus (vrachtwagen) ondertussen terug. En dat blijkt ook vandaag. Als ik om 8u wil beginnen, is er buiten de regen nog een ander probleem. Jan van het tropisch instituut geeft vandaag les over enkele tropische ziekten en zowel verpleegkundigen als artsen zijn uitgenodigd voor deze opleiding. Op zich zeker goed dat er ruimte gecreëerd wordt voor educatie, maar natuurlijk heeft dit tot gevolg dat het ziekenhuis pas om 9u30 opstart, inclusief OKa. Gezien ik voorlopig niets kan beginnen, ga ik ook maar naar deze interessante opleiding.
Om 9u30 doe ik een tweede poging. Ik begin mijn toer op spoedgevallen, doe even een verband mee op interne en keer vervolgens terug naar de kliniek, het privéziekenhuis dat net buiten het gewone ziekenhuis ligt. Het is zes dagen geleden dat ik deze patiënten nog bezocht heb, en ik moet toegeven dat ik tevreden ben van de wondevoluties. Alle wonden, buiten een diabetesvoet die waarschijnlijk zal moeten geamputeerd worden, zijn alle wonden proper en is er mooi rood granulatieweefsel te zien – ze genezen dus langzaam aan. Op deze diensten leg ik ook nog eens het gebruik van het wonddossier uit. Verder leer ik hen ook even wat efficiënt werken is. Op een drie kwartier zie ik 8 patiënten, wiens wonden ik ondertussen grondig reinig. De verbanden kunnen ze zelf later doen. Vervolgens passeer ik nog even via chirurgie naar materniteit. Hier zijn de studenten de verbanden aan het doen terwijl er in de verste verte geen verpleegkundige te bespeuren is. Gezien hier zeer veel keizersneden gebeuren bij de jonge dametjes, zijn er vaak ook wonden die wel eens durven open te vallen. Samen met de studenten verzorg ik er een hele reeks om uiteindelijk ook nog wat baby’tjes te verzorgen. Als ik even later op pediatrie passeer, zie ik toevallig dat de nieuwe bedden ook nog steeds niet geïnstalleerd zijn. Weer werk voor Jean-Marie…
Zoals gewoonlijk vliegt de tijd weer. Het is ondertussen 11u30 als ik op orthopedie toekom. Ik moet vandaag zeker nog eens de patiënt met zijn huidtransplantatie zien. Prof Dewever en Gonda hebben immers vandaag nog een druk operatieprogramma. Alles ok met de jongeman en zijn wonden, behalve dat de registratieformulieren hier niet zijn ingevuld. De verpleegkundige heeft ze nog niet ingevuld, maar gaat alles nadien wel doen. Ik maak hem even duidelijk dat hij best direct na de zorgen het document invult, want dat hij anders wel eens problemen zou kunnen ondervinden. Hij belooft het te doen. We zullen zien. Zijn collega aan de andere kant van de afdeling heeft gelukkig wel alles mooi ingevuld. Het werkt dus! Als ik op nog even passeer op chirurgie hommes, is er net een patiënt die een maand geleden met het bomen hakken in zijn hand heeft gehakt. Zijn hand ziet er niet uit, en één vinger is nog zwarter dan zwart. Ik maak de verpleegkundige even duidelijk dat deze man toch best zo snel mogelijk door een chirurg zou gezien worden.
Na de middag keer ik nog even terug naar het ziekenhuis voor wat praktische regelingen en het verder afwerken van de studie van Prof Dewever. Om half vier keer ik terug naar de zusters en maak ik nog even twee presentaties: één met de cartoons die Jean-Marie getekend heeft voor de staf morgenvroeg rond ‘samenwerking’, en één voor de zusters voor het afscheid morgenavond. Het is ondertussen 21u door als ik hiermee klaar ben. Nog even een tekstje voorbereiden voor de staf morgen, zodat ik weer niet met mijn mond vol Franse tanden sta, en dan maar slapen. Want ik heb de indruk dat ik een infectie heb opgelopen op mijn ogen. Laat ons hopen van niet...
Veel vermoeide groeten,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten