Na een vlucht van bijna 10 uren, met een tussenstop van 1,5 uurtje in Douala (Kameroen), landen we om 20u45 in Kinshasa. Al bij al is de vlucht goed meegevallen. Goed gegeten en gedronken, zelfs een ijsje gekregen, de krant gelezen, een filmpje gekeken, wat Franse termen geoefend, … Eigenlijk nog even geprofiteerd van de relatieve rust...
Het eerste wat je overkomt als je het vliegtuig uitkomt is het ‘sauna-stoombad gevoel’. Zeer vochtige warme lucht (het is nog steeds 29°), dus volgens Jan best zo weinig mogelijk doen en rustig ademen. Dat is tenminste wat de tientallen Congolezen op de luchthaven ook doen, buiten één overijverige douanier. Hij vindt dat we met iets teveel blanken tegelijk zijn toegekomen en vraagt me het juiste adres waar we zullen verblijven in Kinshasa. Helaas weten we dit niet exact (La cinquième Rue, maar nummer???), gezien ze ons komen halen. Na enkele telefoontjes lukt het ons uiteindelijk toch om door de doaune te geraken.
Volgende stap is de koffers verzamelen. Honderden koffers op een transportbandje van max 20 meter, maar gelukkig vinden we alle onze koffers heelhuids terug. Gelukkig zijn er sinds een maand ook karretjes om de koffers te transporteren naar de taxi’s. En een goed half uurtje later kunnen we met onze ‘luxe taxi’ met airco vertrekken naar Broeder Luc. En zeg wel ‘luxe taxi’, want wat ik het komende half uur te zien krijg tijdens de rit, tart alle verbeelding. Het is pikkedonker. Wagens (lees voertuigen op wielen met een motor, want de carrosserie hangt vaak nog nauwelijks aaneen) rijden kris kras over de weg, links voorbijsteken, rechts voorbijsteken, geen voetgangers omrijden die plots oversteken, zien dat je de diepe putten in de weg kan ontwijken, vrachtwagen met honderden zakken op, busjes waar wij met 9 in mogen zitten hier volgepropt met 30à 40 personen… Ik heb ogen tekort. Uiteindelijk komen we na een kleine hobbelrit aan bij broeder Luc waar we zeer goed ontvangen worden. Kamer met airco (tenminste zolang de stroomgenerator draait), een lekker avondmaal (soep en spaghetti met pili pili om u tegen te zeggen) en nog een gezellige babbel met de broeder zorgen ervoor dat het zo middernacht is.
Momenteel regent het ‘warme regen’ en is er in de verte wat onweer, maar dit houdt me denk ik niet tegen om toch proberen een goede nachtrust te hebben. Want morgen wacht ons een nieuwe rit van 3u hobbelen naar Kisantu.
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten