Deze morgen ben ik wakker geworden van de hevige regen en het onweer. Gezien het regenseizoen niets abnormaals. Voor ons heeft dit weinig gevolgen, voor de congolezen daarentegen… Indien het regent, geraken ze niet of moeilijk op het werk, zeker als de bus niet rijdt. Al is het wel een zeer makkelijk excuus, maar wel de realiteit. Op verschillende diensten komen de verpleegkundigen niet of veel te laat opdagen.
Ik begin mijn dag met Toussain, de apotheker, op te zoeken. Hij heeft reeds verschillende samenstellingen gemaakt van de honingzalf. Als ik om 8u mee met Zuster Marie-Louise de wondzorg ga doen op pediatrie, kan ik direct de zalven proberen. Om 9u15 haast ik mij, wat voor een Congolees onbegrijpbaar is, naar orhopedie. En wat blijkt, ze zijn nog maar net begonnen met verbandzorg omdat er te weinig verpleegkundigen zijn. Ik vat direct de koe bij de horens en probeer het werktempo wat te verhogen gezien er toch een vijftien tot twintig verbanden nog gedaan moeten worden. Tijdens de verbanden leg ik hen al doende nog eens goed uit hoe ze de verbanden moeten en hoe ze de zalven kunnen aanbrengen. Hopelijk weten ze morgen nog hoe het moet. Om 12u 15 zijn we bijna rond met de verbanden en laat ik hen de laatste verbanden nog zelf afwerken.
Na de middag heb ik om 14u terug met Toussain afgesproken om nog betere formules te geven voor de honingzalf. Ik geef hem de nodige honing en vraag hem deze in de juiste concentraties drie grote potten te maken voor morgenvroeg. Komt in orde, zegt hij. Ondertussen heeft hij ook reeds mijn Carrelzalf gemaakt. Ik heb op dag 3 reeds drie zalven waar ik mee op weg kan. Dat is 4 dagen vroeger als gepland. Ik geef hem drie pennen, waar hij ongelooflijk tevreden mee is. Nu mag ik hem nog meer vragen…
Nadien ga ik mee met Jan en Gonda de consultatie meedoen. Een zeer boeiende ervaring , maar ook weer een vaststelling dat de Congolese dokters toch vaak niet weten waar de klepel hangt. Nadien help ik nog mee 5 gipsen aanleggen, twee patiënten in tractie leggen en gaan we nog langs bij onze verbrande patiënt. Wat blijkt, hij heeft ook nog een femurfractuur die al weken niet bekeken is. Hij heeft zelfs nog geen RX gehad. Onder zijn steunverband zit bovendien nog een wonde die al weken niet bekeken is geweest, massief besmet met pseudomonas. Voor we ook deze in tractie leggen doe ik nog snel een voorlopig verband met isobetadine. Jan maakt Dr. Makiadi ondertussen duidelijk dat we deze patiënt zeker nog deze week of begin volgende week moeten opereren. We kunnen dan de beenfractuur samen opereren met de brandwonden… wordt vervolgd.
Voor we terugkeren naar de zusters, gaan we nog even langs op de zolder boven de apotheek. Hier staat nog een heleboel materiaal opgestapeld, waarvan ze vaak nog niet weten waarvoor het dient. Ik vind ook nog spatels die ik met goedkeuring van Dr. Makiadi meeneem om mee in de verbandsets te laten plaatsen. Weer een kleine stap vooruit.
Voor het avondeten neem ik nog een frisse douche. Het is vanavond spaghetti. De pot Pili pili staat weer op tafel. Dit is gewoon fantastisch spul. Een tipje van een koffielepel is voldoende om reeds in brand te staan. We hebben allemaal al een pot besteld om mee te nemen, want dit vind je nergens anders. Als dessert zijn het papaya’s. Na de afwas nog even mijn dagelijkse afsluiting doen: dagboek, foto’s sorteren en wondzorgverslag maken. Hopelijk eens een iets rustigere avond.
Als we samen zitten leest Jan nog even voor uit een universitaire cursus voor geneeskunde: complicaties van het aanleggen van een gips: pijn, zwelling en dat de gips breekt. Hoe kan je dit voorkomen? Goed verstevigen zodat de gips niet breekt… Je ziet, nog heeeeeeeeeeeeeeel veel werk aan de winkel.
Tot morgen,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten