Kisantu, 20 maart 2011 19u

Het is al lang geleden dat ik nog om 6u30 ben opgestaan om naar de mis te gaan, en dan nog wel voor een mis van meer dan 2 uren.  Maar ik moet toegeven dat ik er zeker geen spijt van heb gehad.  Het is een prachtige viering met , ik schat een 500 tot 600 mensen die zelfs tot buiten zaten. Ook al leven ze misschien in krakkemikkige huisjes, ’s zondags zijn ze allemaal even afgeborsteld. Het zijn vaak zeer mooie mensen met prachtige kapsels. Hier lopen verschillende Naomi Campbell’s rond. De ambiance is ook geweldig. Hier zouden de Belgische priesters nog een voorbeeld aan kunnen nemen. De priesters leggen veel meer klemtonen, spreken meer interactief en wisselen af met zeer veel prachtige gezangen. Als ze hier uit volle borst zingen, is het net of je in een concertzaal zit. Zeker met de tam tam en elektrische gitaren erbij. Voeg hier bovendien nog wat heupgewieg, handgeklap en wat  geroep bij en het is compleet. Ook de offerande was speciaal: elke wijk breng iets mee vb meel, vruchten, drank, … wat in een stoet wordt afgegeven aan de priesters. Dit wordt dan tijdens de week gegeven aan degene die geen eten hebben.  Op het einde van de viering is er ook een moment waarop degene die voor het eerst in de kerk komen, welkom worden geheten.  En ook voor ons was er een speciale vernoeming: rechtstaan, applaus, handjes schudden… Zeer leuk. De twee uren hebben naar mijn gevoel veel minder lang geduurd dan een half uur mis in België.

Om 10 rijden we vervolgens met Zuster Cecilia naar de markt.  We hebben al veel marktjes gezien, maar dit is de eerste keer dat we erop rondlopen.  Tussen de kraampjes ligt al het vuil gewoon op de grond. Gelukkig is zuster Cecilia erbij om te zeggen wat het allemaal is. Geroosterde vissen, ingewanden van varkens, gedroogde rupsen, zaden, een soort van grassen die ze zeer klein snijden, palmolie… Maar er zijn ook veel andere spullen als slippers, kledij (made in China) of panja’s (doeken in allerlei kleuren waar ze prachtige rokken van maken).  We hebben er wat fruit gekocht, enkel prullen en wat spullen voor in de kinezaal zoals een spiegel en ballen.  

Nadien doen we nog een terrasje aan de Kinsiki rivier iets verder op. Er spelen enkele kleine jongetjes met zelfgemaakte autootjes, gemaakt uit wat blikjes en voortgetrokken door een koordje.  Hoe eenvoudig kan het zijn… Om 12u keren we terug, want de andere zusters zijn aan het wachten met het aperitief.  Het is bovendien deze middag weer echte Belgische kost: Witloof (meegebracht door Jan) met hesp en puree (met pureepoeder meegebracht door mij). Een feest voor de zusters. 

Gezien het momenteel meer dan dertig graden is in de schaduw en de warmte toch wel aan je wreet,  nemen we even een siesta van 1,5u voor we naar de ‘Botanique’ gaan. Dit is een zeer grote prachtige tuin in Kisantu, nog opgericht tijdens de kolonietijd. En enkele jaren geleden helemaal terug opgeknapt door een Italiaanse dame Francesca die ook regelmatig logeert bij de zusters. De tuin is zeer knap met ongelooflijk mooie en grote bomen en planten.  Enkele studenten geneeskunde die de tuin ook bezoeken willen perse met ons op de foto. Om 18u komt zuster Cecilia ons ophalen en gaan we nog even langs de basiliek, de grootste van centraal Afrika. Momenteel zijn ze deze gedurende meer dan twee jaar al aan het opknappen.  Jan doet zijn uiterste best om de werkmannen  te overtuigen om ons binnen te laten zodat we de binnenkant ook kunnen bekijken, maar tevergeefs. Als we iets verder een van de verantwoordelijke religieuzen tegenkomen, lukt het uiteindelijk wel. Ik vermoed dat de congolezen de mendele even vervloeken. Als we terugkeren is het alweer donker, maar nog steeds 29 graden. Je moet momenteel niet veel doen om te zweten. Het zal dus een rustige avond worden…

Nog een fijne zondag,

Kris