Een half uurtje geleden zijn we vertrokken uit Kinshasa voor een lange nachtvlucht terug naar België. Gezien we binnen een uurtje nog een tussenlanding maken in Douala (Kameroen) probeer ik nog even wakker te blijven en van de gelegenheid gebruik te maken om mijn blog nog aan te vullen. Al zal het wel pas morgenvroeg gepost worden.
Het was vandaag al een lange reisdag… Om 7u opgestaan, koffers verder gepakt, alles in orde gebracht, nog een knop aan mijn broek laten naaien (nog wel door twee zusters, geweldig zicht!) en alles ingeladen. Na een uitgebreid afscheid zijn we om 9u vertrokken voor een zweterige, met opgetrokken knieën rit van bijna 3u. Aangezien zuster Wivine enkele dagen naar Kinshasa gaat om te gaan werken ( zij noemt dit commanderen), hebben we het geluk dat we een ganse dag beschikking kunnen hebben over de jeep en Complet als gids.
Bij aankomst in Kinshasa, hebben we eerst even de Marché de Volé bezocht, een leuk klein marktje waar je allerlei Congolese souvenirs kan kopen. Met een Congokenner als Jan is het altijd een leuke ervaring om zo iets te bezoeken. Jan spreekt na 20 jaar nog steeds perfect Kicongo en verstaat dus perfect wat ze allemaal zeggen. En hij kan zeer goed afbieden… Gelukkig hebben we wat minder bagage mee dan op de heenreis, waardoor er genoeg plaats is voor de talrijke souvenirs die we kopen. Al is het maar om de Congolese economie te laten draaien. We vervolgen onze weg naar de Procureur, waar we onze soeveniers nog in de koffers kunnen steken voor we de koffers gaan inchecken. Dit gebeurt hier in Kinshasa stad, verschillende uren voor de vlucht. Al bij al verloopt de controle vrij vlot en kunnen we nog even gaan genieten van de stad.
Gezien het ondertussen reeds 15u is en bijna 40° (of zo voelt het toch, je zweet je te pletter zonder iets te doen) stelt zuster Wivine voor om iets te gaan eten bij ‘chez Filou’, een goed restaurantje iets verder op. Een frisse cola, een goed stukje antilope en wat frietjes, in een zalig airco temperatuurtje doen wonderen. Kinshasa blijft toch wel een speciale stad. Een gewriemel van auto(wrakken) en mensen, gecombineerd met tientallen marktjes en kilo’s vuil langs de wegen. Ook al wordt je het verkeer na twee weken meer en meer gewoon, af en toe zijn er toch weer van die verrassingen.
Voor we naar de luchthaven gaan, brengt Complet ons nog even naar een idyllisch plekje aan de Congorivier. Ook hier is het zeer druk en maken we direct contact met de corrupte politie van Congo. We mogen geen foto’s maken zonder te betalen… We banen ons een weg tussen de verschillende kraampjes en brengen een bezoekje aan de prachtige vissersbootjes die hier liggen aangemeerd. Al gauw worden we gevolgd door onze politieman om maar zeker te zijn dat we geen foto’s nemen, al trekken we ons daar niet veel van aan. We hebben via Complet mogen kennis maken met het Congolese leger die ons verder gidsen langs de congorivier. Onze agent doet nog wat moeilijk, wil persé 10 dollar maar moet uiteindelijk zich tevreden stellen met 5 dollar. De militairen zijn daarentegen fantastisch, tonen ons de verschillende vissen en geven ons uitgebreid uitleg. De Congorivier is hier bijna 10 km breed! Een jonge kerel merkt ons op en stelt ons voor om een kort boottochtje te maken. We maken van de gelegenheid gebruik en genieten nog even van de prachtige natuur en omgeving, het leven zoals het is in Congo. Ondertussen neemt Marianne een hele reeks prachtige foto’s van de zonsondergang aan de Congorivier. Een laatste prachtige zonsondergang op een prachtige plek. Hoe mooier kan het nog zijn om een prachtige missie af te sluiten.
Om 18u is het dringend tijd om te vertrekken naar de luchthaven en ons klaar te maken voor een lange check-in tocht. Na een vierdubbele controle hebben we nog even tijd om iets te drinken. Om de tijd wat te doden, maken we al een keuze uit de honderden foto’s die we genomen hebben om op die manier een mooi beeld te geven van onze missie. Als we om 21 eindelijk inchecken, worden we voor de verandering nog maar eens uitgebreid gecontroleerd. Al zullen ze bij één persoon heel wat werk gehad hebben. Er zit namelijk een reus op het vliegtuig van 2m26. Een kolossale neger…
En nu maar aftellen en hopen dat we wat kunnen slapen.
Groeten vanuit de lucht,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten