Nog even wat administratie afwerken en dan is het weekend… De eerste week is voorbijgevlogen, maar is zeker goed geweest. Positieve evoluties en bereidheid om nog verder te verbeteren, wat wil je nog meer. Het geeft in ieder geval energie om er volgende week weer 200% tegenaan te gaan. En dat zal nodig zijn…
Alle patiënten die Liesbeth en ik geselecteerd hebben, zijn we vandaag gaan zien met Ivo en Christian, de lokale chirurg. En ook zij waren akkoord om hen volgende week allemaal te opereren. Bovendien hebben we vandaag nog een klein meisje gezien met een contractuur na haar brandwonden van 2,5 jaar geleden. Door de littekenvorming is haar voet helemaal aan haar onderbeen gegroeid en stapt ze volledig op haar hiel. Ongelooflijk wat je hier tegen komt. Dat maakt dat we volgende week 9 operaties gepland hebben. Aangezien we maar één dermatoom hebben en deze tussen de patiënten een reinigingsduur van minimaal 2 à 3 uur nodig heeft, kunnen we maximum twee patiënten doen per dag. Dus veel meer kan er niet gepland worden.
Bovendien staat het verband van onze brandwondenpatiënt volgende week ook nog drie keer op het programma om in Oka te doen. Deze morgen om 9 uur hebben we het nog eens gedaan, en ik moet toegeven dat er een heel deel wonden lijken spontaan te kunnen helen. Onze grondige reiniging in combinatie met de honing doet wonderen. Hij kan zelfs zijn vingers goed bewegen en ze zijn zelfs terug warm. Deze man heeft ondanks zijn pech ongelooflijk geluk gehad dat we net hier zijn. Anders hadden ze hem waarschijnlijk al lang opgegeven of was hij zeker zijn arm al kwijt.
Als je in het Oka bezig bent, kan je ondertussen ook de “bouwvakkers” zien die bezig zijn op de werf van het ziekenhuis. Grappig. Het ziet er letterlijk en figuurlijk zwart van het volk. Een bouw is hier echt opgedeeld in miniprojecten van 1 à2 uur. Je ziet ze allemaal samenkomen, krijgen uitleg en gaan dan aan de slag tot het gedaan is. Vervolgens terug hetzelfde. Ze zijn al meer dan een week bezig aan de funderingen. Volgens dirk moeten ze opletten dat hun ijzers niet doorgeroest zijn tegen dat ze alle funderingen gegoten hebben. Maar ze doen hun best, en ik moet toegeven in deze warmte is het ook niet evident.
Ook de andere wonden op inwendige, pediatrie en chirurgie zien we echt wel vooruit gaan. Heel wel leuk om zien hoe je met enkele eenvoudige hulpmiddelen zoveel kunt doen voor deze mensen. En ook de dankbaarheid is enorm. Vandaag heeft Ivo ook de toestellen voor de huidgreffen en een speciaal reinigingtoestel voor de dermatoom overhandigd aan Dr. Makiadi, de hoofdgeneesheer. Voor hen kunnen deze toestellen een zeer groot verschil betekenen. Wonden die anders verschillende maanden nodig zouden hebben om te genezen, zouden nu op een drietal weken kunnen genezen worden. Met zoveel leed minder, want ook vandaag zijn we op pediatrie weer geconfronteerd met zoveel verdriet, schrik en pijn wanneer de verzorging van de wonden moet gebeuren. Hartverscheurend…
Deze namiddag zijn we even Jeanne moreel gaan ondersteunen bij haar les rond blaassondage. Er was een goede opkomst, want dat moet je hier altijd afwachten. Nadien hebben we de film “intouchables” geprojecteerd voor hen als ontspanning. Inderdaad, voor mij de derde keer op 1 week, maar anderzijds ook hier weer leuk om zien hoe zij op zo’n film reageren, gezien hun totaal andere cultuur. Gezien ik volgende week weer wat lessen moet geven, zal ik nu zelf nog maar wat aan mijn presentaties werken. Et en français, c’est pas simple!
Ondertussen begint het weer hier ook weer te veranderen. Voor de verandering onweer, maar we zullen maar niet klagen zeker in vergelijking met de Belgische temperaturen. Hopelijk is het morgen wat goed weer. Normaal gezien maken we een uitstap naar de watervallen in de buurt. Het zou de moeite moeten zijn, maar dat hoor je morgen wel.
Groeten,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten