Dan mag je eens uitslapen tot kwart na zeven, en dan ben je al wakker om 5 uur… De nachten blijven hier toch wel moeilijk. Enerzijds blijf je ’s nachts toch bezig met wat je overdag allemaal tegenkomt, anderzijds heeft het ook te maken met een te klein bed, vroeg licht, vroege vogels die fluiten (wat nog meevalt), maar zeker ook de warmte speelt zijn rol. ’s Nachts is het hier nog altijd in de 20 graden, en aangezien mijn kamer weinig ventilatie heeft, koelt deze niet veel af. Zelfs met één dun lakentje is het zweten geblazen. Maar ok, we hebben een bed en kunnen slapen. Dat kunnen ze hier niet allemaal zeggen, dus we zullen maar niet klagen.
Deze morgen was het ontbijt in het gezelschap van de bisschop met volledig wit kleed en rode pots op zijn hoofd. Eens iets anders. Het dagelijks gebed voor en na het eten blijft toch ook even wennen. Vandaag zijn we (Dirk, Gonda, Jeanne, Liesbeth, Justus – een 18 jarige Duitser die hier vrijwilligerswerk doet - , ikzelf en Complet) om 9 u op uitstap vertrokken naar Nzongo. Ivo bleef liever thuis om in het ziekenhuis wat te observeren en na te denken… Nzongo is een dorp een kleine 60 km van hier, maar wel door “la brousse”. Bijna twee uur hebben we erover gedaan, over een soort van brede veldweg… En als je dan vanachter in de Cruiser zit, voel je dit nog drie keer zo hard. Mijn hoofd dat al niet veel bescherming heeft, is wel 10 keer tegen het plafond geknotst. En om van een kaal hoofd te spreken, iets voordien had ik van een zwarte een compliment gekregen omdat ik net hetzelfde kapsel had als hem. Een grappige reactie…
Onderweg hebben we een ongelooflijk mooie natuur gezien, tientallen kleine dorpjes gepasseerd waar ze waarschijnlijk nog niet veel blanken gezien hebben. Honderden keren hebben we vandaag “mundele” gehoord, en in elke dorp 10 keer na mekaar. Alle kinderen riepen dit, zwaaiden naar ons. Je zou je net de paus in de pausmobiel voelen… Maar op die manier zijn we ook geconfronteerd met het echte, ja echte Congolese leven. Hoe overleef je op een stukje aarde met een hut waar je samen leeft met je kippen, geiten en varkens in de middle of ???? Niet evident.
Bijna twee uur later kom je dan uiteindelijk aan in Nzongo, en wat zie je dan? De eerste toeristische locatie in Congo. Ongelooflijk maar waar. Een volledig uitgebouwd park met “center parcs huisjes”, een camping met tenten, een speeltuin met springkasteel, een luxeresort, ja zelfs een zwembad. Je waant je echt even een toerist in Congo. Maar zo’n groot contrast met hetgene wat je net ervoor gezien hebt. Nu ik moet toegeven dat het wel even deugd deed om alles even los te laten.
We hebben dan zoals de echten een terrasje gehuurd aan de watervallen waar we rustig konden zitten. De Inkisi rivier die ook door Kisantu stroomt is hier enorm. Een echte kolkende rivier met miljoenen, misschien wel miljarden liters debiet per minuut. Het gaf in ieder geval een oorverdovend geluid bij de waterval. Na een drankje zijn we vervolgens door een gids rondgeleid naar de andere kant van de waterval. Echt indrukwekkend! De watervallen van Coo zijn hiertegen muggenpis. We zijn eerst de waterval gaan bekijken van bovenuit, maar de opspattende nevel was zo hevig dat je na enkele seconden kleddernat was. Nadien zijn we de waterval iets lager gaan bekijken en dan zie je pas de echte massa water die naar beneden valt. Echt onder de indruk. 
Nadien hebben we nog even op ons terrasje gepicknickt, waarna Complet ons verder gegidst heeft naar de plaats waar de Inkisi en de Congostroom samenkomen. Ongelooflijk waar hij ons allemaal naar toe heeft gebracht en hoe hij het van iedereen gedaan krijgt om ons door te laten. Zelfs de Chinezen die hier een nieuwe stuwdam aan het bouwen zijn, draait hij om zijn vinger. Nadien heeft hij ons gereden doorheen de hele werken tot aan de bodem van de stuwdam. Een immens werk wat normaal gezien nog drie jaar zal duren, met de “hulp” van de chinezen. Hier ziet het niet alleen zwart van het volk, hier heb je ook nog de gele kleur erbij… Volgens Dirk zou het om veel krijgsgevangenen gaan die naar hier gedeporteerd worden om te werken, gezien ze hier toch niet weg kunnen. En dat klopt, het zijn echte chinese kampen die hier gebouwd zijn.
Ondertussen is het al bijna vier uur en bijna 40° en dus hoog tijd om terug te keren als we voor de donker terug willen zijn. Complet heeft het begrepen, wat aan zijn snelheid te merken is. Op de terugweg heeft hij bijna 10 geiten net gemist , ook wel omdat ze terug voor de auto sprongen . Verder weer hetzelfde verhaal in de dorpjes. Veel “mundele” en het echte leven: koken, werken, zitten, kilometers te voet afleggen….
Net voor een prachtige zonsondergang komen we terug aan in Kisantu waar Complet ons nog even zijn huis toont dat hij al twaalf jaar aan het bouwen is. Nadien passeren we nog even aan een lokale Centre de Santé om eens te zien hoe dit eruitziet en van waaruit de vele patiënten worden doorgestuurd. Net voor de donker komen we moe maar voldaan aan bij de zusters.
Het heeft in ieder geval deugd gedaan. Morgenvoormiddag nog even genieten en dan zal het terug beginnen zijn aan de nieuwe werkweek. Maar de batterijen zijn toch terug een beetje opgeladen.
Slaapwel,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten