Zoals het hoort als je bij de zusters logeert, zijn we deze morgen naar de mis geweest. Ivo en Gonda hadden de moed om om 7uur al naar de mis te gaan in de hoofdkerk, de rest heeft de mis meegenomen om half negen in de kapel bij de zusters. Dr Mtweba, de hoofdanesthesist, verzorgt hier elke dag de misviering. Toch wel raar, de ene dag sta je erbij aan de operatietafel, de andere dag aan de gebedstafel.
Nadien zijn Gonda, Jeanne, Liesbeth, Justus en ik even naar de plaatselijke markt geweest. Zuster Cecilia heeft ons even gebracht. Het beeld dat je moet hebben van de zuster achter het stuur van haar Jeep, is een beetje zoals de zusters in de film van Louis de Funes. Ik moet toegeven dat de markt ook een beetje anders is dan de zondagsmarkt in Heverlee… Er is eveneens veel te koop zoals kleren, schoenen, fruit, vlees, vis, zeep, en nog zoveel meer. Maar moest je eens iets anders willen, dat kan ook gaande van rupsen, vis in alle geuren en kleuren tot verse darmen. Het is er ook iets minder proper waardoor je toch goed moet uitkijken waar je loopt. En als blanke op zo’n marktje val je natuurlijk ook wel op. Overal word je aangesproken, en zeker voor de dames is er interesse. Ik zou hier nog geld kunnen verdienen…
Om half twaalf zou de zuster ons terug komen halen, maar zoals gewoonlijk is ze weer met honderd en een dingen bezig en is ze wat te laat. Terwijl we aan het wachten zijn, hebben we weer ogen tekort voor alles wat passeert. Een moto met 4 personen op, rijdende volgeladen autowrakken, lange vrachtwagens vol geladen met dingen en er bovenop nog tientallen mensen, … te gek om op te noemen.
Terug aangekomen bij de zusters is het even tijd voor een aperitiefje en nadien de gewoonlijke zondagse kost: kip met frieten. Al moet ik toegeven dat het mij momenteel wat minder zegt. Sinds gisteren kamp ik een beetje met darmproblemen… Een gevolg van iets verkeerd gegeten te hebben of van de malarone? Blijkbaar zijn de dromen ook een specifieke nevenwerking van de malarone. Ik zal er dus nog een weekje of twee last van hebben. Dat belooft.
Na het eten is het tijd om afscheid te nemen van Jeanne en Dirk. Hun fistelmissie zit er hier al op. Zij vertrekken nu terug naar Kinshasa om daar nog wat les te geven en dinsdag terug naar België te vertrekken. Nadien is het voor de meesten even tijd om een siësta te nemen, zeker gezien de warmte. Het is vandaag weer zo’n warme “laffe” dag waar je moe van wordt zonder iets te doen.
Het is dan ook vier uur als ze me komen wekken. Dit heeft deugd gedaan. Maar nu is het terug tijd om aan de werkweek te beginnen. Ik moet namelijk de twee kindjes gaan voorbereiden die morgen geopereerd worden. Dit betekent vooral ze grondig wassen om op die manier wondinfecties te voorkomen. En aan de compressen te zien, is dit geen overbodige luxe. Ze zien bijna zo zwart als hun huidskleur.
Ik had nog van alles gepland om vandaag te doen, maar ik weet niet of dit er nog van gaat komen. Diarree in zo’n warmte eist toch wel zijn tol, dus ik denk dat het bij een douchke gaat blijven en op tijd in bed. We zullen zien en hopen dat we ons morgen terug beter voelen. Mijn antibiotica ligt al klaar…
Tot morgen,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten