De eerste nacht in Congo was niet direct geweldig. Om 23u sloeg de stroomgenerator af, waardoor de airco niet meer werkte met als gevolg een zweterige nacht. Bovendien begon er om 4u een ontregelde haan meer dan een uur te kraaien, een beetje later gevolgd door de eerste gezangen van een sekte iets verderop… Van armoede sta ik dus maar op om 7u om een ijsko
ude douche te nemen, gezien het al 26 graden is. Na een goed ontbijt komt Complet, onze chauffeur, ons stipt om 9u halen. We helpen hem even om al onze bagage in de jeep te krijgen, wat niet zo eenvoudig is.
ude douche te nemen, gezien het al 26 graden is. Na een goed ontbijt komt Complet, onze chauffeur, ons stipt om 9u halen. We helpen hem even om al onze bagage in de jeep te krijgen, wat niet zo eenvoudig is.
Om 9u30 zijn we uiteindelijk klaar voor een 2,5 durende ‘rallyrit’ over de Congolese wegen. Gelukkig blijft Prof. Dewever nog tot woensdag in Kinshasa, waardoor we een beetje meer plaats hebben om onze benen wat te strekken…
En ook vandaag blijft het toch weer even wennen aan alles wat je ziet, al moet ik toegeven dat de drang om alles op foto vast te leggen iets geminderd is. Aangezien het zondag is, loopt iedereen er vandaag weer piekfijn bij om naar de mis of viering te gaan. Op elke hoek is er wel een kerkelijk gezang te horen, iets waar onze Belgische priesters alleen maar van kunnen dromen. Ze moeten hier bovendien zeker “Dash” hebben als wasprodukt , want hun hemden en broeken zijn ondanks het vele stof witter dan wit… Verder blijf je busjes tegenkomen met ipv 9 personen zoals bij ons, iets meer dan 30 congolezen. Maar zoals Dirk zegt, is dit zoals bij wiskunde: tussen twee punten kan je nog steeds een punt zetten. Ditzelfde geldt voor de Congolezen: er kan er nog altijd wel eentje tussen…
Als je met drie ervaren Congogangers samen bent, krijg je natuurlijk heel wat geweldige info… Wist je dat er bij schatting ongeveer 80 miljoen Congolezen zouden zijn, waarvan een 10miljoen alleen al in Kinshasa. Inderdaad, België leeft hier gewoon in een stad. Ook de medische verhalen komen naar boven al zal ik jullie de ergste besparen: vervoermiddelen naar een ziekenhuis kunnen bijvoorbeeld een tafel zijn, een kruiwagen of gewoon een pas bevallen dame vastbinden op de fiets. Wist je verder dat het belangrijkste van sociale reintegratie voor een dame met fistels het kunnen deelnemen aan de feesten voor een overledene is, nog eerder dan terug op de bus mogen?!
Eens we Kinshasa zijn uitgeraakt valt de drukte al bij al wel mee. Complet geeft weer het beste van zichzelf. Als een volleerde rallypiloot raast hij tegen 90 tot 100 km/h over de Congolese wegen, tussen auto’s (en wrakken langs de weg) en voetgangers door zodat we net voor 12u aankomen bij de zusters bij een temperatuur van 37°. Het blijft toch wel even klimatiseren… Momenteel is inderdaad lui zweet snel gereed. De ontvangst is weer hartelijk en het middagmaal kan niet Belgischer: aspergesoep, friet met kip en als dessert ijs. Na het eten is het even tijd om de koffers uit te pakken en even te bekomen vooraleer we een bezoekje brengen aan het ziekenhuis.
Het ziekenhuis ziet er ondertussen immers al heel anders uit, gezien ze eindelijk met de bouwwerken zijn begonnen van een nieuwe spoedgevallen, oka , radiologie, en pediatrie. Er wordt direct al heel wat ‘afgebonjourd’ en handen geschud met de artsen en verpleegkundigen die aan het werk zijn. We lopen even langs de materniteit en pediatrie, waar je direct weer geconfronteerd wordt met de specifieke geuren van het ziekenhuis… We komen er ook al direct ons eerste patiëntje tegen nl een 4jarig kindje met brandwonden op hoofd, hals, rug en arm. Aan werk zal het dus weer niet ontbreken.
Ondertussen begint de temperatuur iets meer aanvaardbaar te worden, zodat we onze laatste voorbereidingen kunnen nemen om morgen vlot te starten. Hopelijk straks nog een rustige avond en vooral een goede nacht.
Tot morgen,
Kris
Geen opmerkingen:
Een reactie posten