Kinshasa, 13 april 2013 23u plaatselijke tijd

Ook tijdens mijn derde Congotrip zal ik traditiegetrouw proberen mijn blog zo goed mogelijk bij te houden, zodat jullie weer kunnen beseffen hoe goed we het in Belgenland eigenlijk wel hebben…  Dus kruip ik nog maar even achter mijn Pc’tje…

Zoals gewoonlijk komen we (Prof De Wever, Prof De Ridder, Gonda, Jeanne, Liesbeth en ikzelf) vanmorgen ook deze keer weer toe op Zaventem met heel wat bagage.  Ondanks dat we een grote koffer teveel mee hebben voor het vele materiaal dat we moeten meenemen, moeten we deze keer van de vriendelijke incheckdame niets bijbetalen.  Een cadeautje van Brussels Airlines… Vervolgens nog even afscheid nemen van het lieve thuisfront – inclusief petekind Floo en pleegzoon Hermes – en we kunnen ons klaarmaken voor een lange vlucht.

De vlucht verloopt in tegenstelling tot vorig jaar vrij vlot.  Om iets voor 11 vertrokken voor een vlucht zonder luchtzakken deze keer. Het vliegtuig zit niet volledig vol en bovendien is het uitgerust met individuele tv’tjes waar je zelf je muziek of video’s kan kiezen…  Luxe waar we de volgende weken alleen maar van kunnen dromen…  Aangezien het deze keer een rechtstreekse vlucht is, land ik na iets meer dan 8 uur voor het eerst in N’Djili met daglicht, al is het avondschemering. Aangezien ze in Congo nog niet gehoord hebben van zomer- en wintertijd, is er deze keer wel een tijdsverschil van 1u vroeger dan in België. De temperatuur – jawel, waar we in België alleen maar van kunnen dromen – bedraagt maar liefst 34°, met als extraatje een zweterig saunagevoel.

Pascontrole verloopt deze keer zeer vlot, wat we daarentegen niet kunnen zeggen van de bagagelevering.  Na ongeveer twee uur hebben we eindelijk alle koffers die we moeten hebben en zijn we klaar voor een kort taxiritje naar de Broeders.  Al ben je bij een derde keer Congo al heel wat gewoon, het blijft toch wennen aan de specifieke drukte, verkeer, warmte en geuren…  Dat er hier niet meer ongelukken gebeuren, is immers een groot wonder.  Stel je maar voor dat je op een drukke E 40 rijdt tegen 40 km/h waar continu in het donker mensen voor en  achter auto’s en vrachtwagens de weg oversteken, om maar te zwijgen van de vrachtwagens en auto’s die dan midden op de weg in het donker in panne staan… 

Wat wel moet gezegd worden is dat het er iedere keer een beetje op vooruitgaat.  De luchthaven was al serieus opgeknapt, met bovendien voldoende bagagetrollies. En ook de wegen liggen er veel beter bij.  Enkel in de kleinere straatjes kom je nog maar af en toe een gat tegen van een 30cm…

Bij de broeders aangekomen is het even tijd voor een korte opfris – neem deze letterlijk door de koude douche -  en nog een avondmaal. Rond half elf besluiten we maar ons bedje in te kruipen zodat we morgen fris zijn voor een hobbelig ritje richting Kisantu.

Tot morgen! Zweterige groeten,

Kris